کوچینگ، هنر تسهیل کردن مسیر رسیدن به هدف است. استعدادها، مهارت ها و پتانسیل های فرد را شکوفا می کند اما به این معنی نیست که در طی فرآیند کوچینگ، مراجعین از کوچ ها مشورت بگیرند و یا برای رفع مسائل خود خدماتمنتورینگ و درمانگری دریافت نمایند؛ کوچینگ هر چند می تواند به صورت موازی و توأم با مشاوره، ارشادگری یا منتوری و درمانگری قرار بگیرد اما روش کوچینگ کاملاً با آنهامتفاوت است که در ادامه با تعریف هر قسمت تفاوت های آن را با کوچینگ بیان می کنیم.
تفاوت کوچینگ با مشاوره تخصصی (Professional Consultation)
در مشاوره، مراجعین در پی دریافت پیشنهاد و یا راهکار می باشند. مشاور بر اساس علاقه خود در زمینه ای تخصص پیدااکرده است و می تواند مسائلی که پیرامون تخصصش می باشد، راهکارهایی ارائه دهد؛ اما در کوچینگ به روش جامع تری به مسائل پرداخته می شود. در فرآیند کوچینگ لزومی ندارد که کوچ در حرفه مراجع تخصص یا علم آن را داشته باشد، بلکه در به کار گرفتن دانش و جواب های خود مراجع، سوالات موثری می پرسد و فرصتی برای تفکر بیشتر و متفاوت تر در جهت پیدا کردن پاسخ سوالات می دهد. در چنین فرآیندی، مراجع با در نظر گرفتن ارزشهای خود، وضعیت کنونی خویش را بررسی می کند و نقشه اجرایی خود را با راه حل هایی اختصاصی و شخصی سازی شده، در پی حل مسئله خود قدم بر می دارد و از حمایت و همراهی کوچ بهره مند می شود.
تفاوت کوچینگ با ارشادگری (Mentoring)
ارشادگر یا منتور کسی است که در حوزه ای خاص، تجربه و علمی بدست آورده و همانند ریش سفید، دانش و تجربه خود ررا به مراجع منتقل می کند. مراجعین برای ارشادگر احترام خاصی قائلند و برای رفع مسائل خود پیش او می روند تا از او نصیحت و راهکار بگیرند؛ اما در کوچینگ، فرآیند راهنمایی و نصیحت جایگاهی ندارد. حتی اگر کوچ در موضوع مراجع تخصص و تجربه داشته باشد، نباید در روند جلسه از آن استفاده نماید.به طور کلی، در کوچینگ راه حل ها و راهکار های در دسترس مراجع با روش های خلاقانه و متفکرانه ای بدست می آید و کوچ راه حل یا راه کاری نمی دهد.
تفاوت کوچینگ با درمانگری (Therapy)
در فرآیند درمانگری، فردی که دچار آسیب یا ناتوانی در موضوعی شده، توسط درمانگر درمان می شود. با توجه به این کهبیماران در هر بیماری وجه تشابه زیادی دارند، درمانگر از روش هایی که برای آن بیماری کاربرد داشته استو روشی عمومی برای درمان آنهاست استفاده می کند، بنوعی می توان اینگونه گفت که نسخه ای تقریباً مشابه به آن دسته از بیماران خود می دهد. اما در کوچینگ علاوه بر اینکه نسخه ای از سوی کوچ به مراجع داده نمی شود، کوچ بر روی نقاط قوت و استعداد های مراجع تمرکز دارد وتلاش می کند تا توانمندی های شخصی مراجعین خود را درمسیر حل مسائل خود، مورد استفاده قرار دهند.البته ناگفته نماند که یک کوچ حرفه ای، می داند در چه زمانی کوچینگ را اجرا کند و یا بهدرمانگر ارجاع دهد. گاهی مراجعین همزمان از خدمات درمانگر و کوچ استفاده می کنند. امروزه رویکرد کوچینگ در کنار درمانگری استفاده می شود چرا که در روند درمان به طرز قابل توجهی تاثیرگذار بوده است.
