فدراسیون جهانی کوچینگ (International Coaching Federation – ICF) در سال 1995 توسط توماس لئونارد و سایر همکارانش در ایالات متحده آمریکا تاسیس شد که هدف آن، داشتن فضایی برای حمایت از کوچ ها یا مربی ها و کمک به توسعه خدمات حرفه ای آنها بود.
فدراسیون جهانی کوچینگ (ICF) کوچینگ را اینگونه تعریف می کند که نوعی همکاری با مراجعین است که با افزایش قدرت تفکر وفرآیند خلاقانه آنها، توانمندی های شخصی و حرفه ای شان را ارتقا دهد. برای بسیاری از افراد، کوچینگ فرایند تغییر است که به طرز چشم گیری، چشم اندازشان را در کار و زندگی بهبود یافته است. مهارت های رهبری در کوچینگ، به مردم کمک می کند تا به حداکثر توانایی های خود برسند و منابع مورد نیاز و در دسترس خود را در فرآیندی خلاق و مبتکرانه، آنها را دریابند. افرادی که از همراهی کوچ ها بهره مند شده اند و می شوند، از بهبودی هر چه بیشتر شرایط زندگی و شغلی خود رضایت دارند و خواستار ادامه همکاری بوده اند.
در سال 1996 بیش از 400 علاقمند به حوزه کوچینگ از این موسسه حمایت می کردند که شعب مختلفی از آن سال به بعد در کشورهای دیگر تاسیس گردید.
در سال 1998 ICF فهرستی از صلاحیت های مهم و اخلاقی کوچ نوشت که استانداردی در زمینه کوچینگ ایجاد کرد و از سال بعد، برنامه های آموزشی حرفه کوچینگ در دستور کار قرار گرفت که در همین سال اعضای آن به بیش از 2100 نفر عضو و به بیش از 200 کوچ صلاحیت دار رسید.
اعضای فدراسیون جهانی کوچینگ (ICF) تا کنون به بیش از 25 هزار کوچ حرفه ای و بیش از 1000 نفر مدرس و مربی کوچینگ تایید شده رسیده و همچنان در حال افزایش است.
